Afscheid Jan Van Acker
Beste Jan…
Beste Jan, wat doe je aan de overkant?
Wie heeft jou daar gebracht?
Een hoge ladder in de tuin…
Een stap in het onbekende…
De val, de angst, de pijn,…
Wat heb je toen gedacht?
Annemie, de kinderen, kleinkinderen,
Allemaal, ongetwijfeld, voorbij geschoten.
Niemand, die kon helpen…
alleen die val beleven, zes meter hoog
Bladeren uit de goot verwijderen
Alsof dit het einde moet betekenen
Beste Jan, wat doe je aan de overkant?
Weet dat iedereen hier op je wacht
We willen graag een teken krijgen
Ergens een flits in ons holle hoofd
Niemand die nu na al kan beseffen
Jan, de man, die cultuur een K gaf
Voor het ‘t Kruispunt een ziel bedacht
De kiosk naar de Grote Markt bracht
Geen fanfares die bazuinen
Geen dansers op een zwoele ritmiek
Maar een eenzame viool in het hoge
Die treurt om wie is verloren
Jan, wat doe je aan de overkant?
Waar klopt nu nog jouw sociale hart?
We hebben een verdomde plicht
Een schrale troost, een schemerend licht…
De winter komt, de kilte en de kou
Soms zeggen ze “politiek kent geen gevoelens meer”
Maar gevoelens zijn er des te meer
als een mens als Jan niet langer leeft…
Ook wij vallen heel erg diep
En komen terecht op onbekend terrein
Allemaal samen, springen in de bres
Botsen tegen een harde wand…
Het ga je goed aan de overkant…
tekst: Claude Vindevogel
Voorzitter Idee Diksmuide